नेपाल मदर डट कम (www.NepalMother.com): दुर्घटना वा मृत्‍यु वा आपत्कालिन सहयोग सम्बन्धी सुचना !

20101023

दुर्घटना वा मृत्‍यु वा आपत्कालिन सहयोग सम्बन्धी सुचना !

हार्दिक समबेदना

हाम्रा परम मित्र एबम डिसी नेपाली समाज का सक्रिय सदस्य बिष्णु बहादुर श्रेष्ठ कि पुज्यनिय माता मिठुदेबि श्रेष्ठको हालै ललितपुर नेपालमा ७६ बर्षको उमेरमा असामयिक निधन भएको खबर सुन्दा हामी स्तब्ध भएका छौं । यस दु:खद घडीमा स्वर्गिय आत्माको चिर शान्तिको कामना गर्दै सम्पूर्ण परिवार जनमा भगवान श्री पशुपतिनाथ ले धैर्य धारण गर्ने शक्ती प्रदान गरुन भनी हार्दिक समबेदना प्रकट गर्दछौं ।
- अरुण रुपाखेती - अध्यक्ष्य

तथा डिसी नेपाली समाज समस्त परिवार
**********************************

No comments:

ए, कोही छौ देश बँचाउन ? लौन !

- रामप्रसाद खनाल -

****** न त राजा फर्किन वा फर्केर सजिलो छ, न त अहिलेको यो लुटतन्त्र बनेको लोकतन्त्र, गणतन्त्र र सँघियता सहितको नेपाल सुध्रिने अवस्थामा छ, हामी फस्यौं, कोही छौ हामीलाई उद्धार गर्ने ?? ******

* पञ्चायतकाल राम्रो भएको भए २०४६ मा बहुदल किन आउँथ्यो र ?

* बहुदलमा बहुमत पाएको काँग्रेस मती भ्रस्ट नभएको भए बहुमतको गिरिजा सरकार किन ढल्थ्यो र ?

* २०५१ को मध्याबधी चुनाव किन गर्नु पर्थ्यो र ?

* एमालेको तत्कालिन नौ महिने सरकारले केही राम्रो गर्दा गर्दै किन ढल्थ्यो र ?

* अनी मिलिजुली सरकारका नाममा साँसद किनबेच किन गरिन्थ्यो र ??

* एमाले, काँग्रेस, मधेशी, रा.प्र.पा सक्षम भएको भए देशमा माओवादी किन जन्मिन्थ्यो र ?

* कमल थापा देखी बिभिन्न अबसरबादी नेता किन जन्मिन्थे र ?

* देश साँच्चै सबल र शान्ती सुरक्षा भएको देश भएको भए राजा रानी सहित राजपरिवार राजाकै दरवार भित्रै किन मारिन्थे र ?

* यदी बहुदल, दलहरु, नेताहरु सक्षम भएको भए २०५९ मा राजा ज्ञानेन्द्रले सत्ता हातमा किन लिनु पर्थ्यो र ?

* यदी राजाको शासनकालमा राम्रो भएको भए २०६२ / २०६३ को आन्दोलन किन हुन्थ्यो र ?

* दल र तिनका नेता राष्ट्रबादी, गुदी भएका भए दिल्लीमा गएर दिल्लीले १२ बुँदेमा हस्ताक्षर गराएर हरेक कुरामा "हुन्छ" गराएर एमाले काँग्रेस माओवादी मधेशी सबैलाई किन मिल्नु पर्थ्यो ? मिलाइदिन्थ्यो र ?

* राजा बुद्धी भएका भए किन एक्लै पर्थे र ?

* २३८ बर्से राजागद्दीको बिरासत किन गुम्थ्यो र ?

* एमाले, काँग्रेस, माओवादी, मधेशी, रा.प्र.पा सक्षम भएको भए संबिधान बनाउन करिब दश बर्ष किन लाग्थ्यो र ?

* एमाले, काँग्रेस, मधेशी, रा.प्र.पा सक्षम भएको भए देशमा माओवादीका नाममा प्रचन्ड बाबुरामको तान्डब कसरी जम्थ्यो र ?

* एमाले, काँग्रेस, मधेशी, रा.प्र.पा सक्षम भएको भए देशमा माओवादी र प्रचन्डले कहिले यता कहिले उता गरी गरी अपराध बाट बँच्न र सधैं पावरमा रहन कसरी सक्थे र ?

* नैतिकता, सिध्दान्त, आदर्श र देशका लागि गरिने राजनीति भएको भए कहिले काँग्रेस माओवादी गठबन्धन, कहिले एमाले माओवादी गठबन्धन, कहिले एमाले माओवादी एकिकरण किन हुन्थ्यो र ?

* कमल थापाको रा.प्र.पा.का का गठबन्धन देखी अरु भुरे टाकुरेका गठबन्धन जोड घटाऊ किन चलिरहन्थे र ?

* काँग्रेस शेर बहादुरले कमजोर नपारेको भए काङ्रेसको यो हबिगत कसरी हुन्थ्यो र ?

* काँग्रेस कमजोर नभएको भए केपी ओली र अपराध सरदार प्रचन्डले दुई तिहाइ कसरी छुन्थे र ?

* अनी केपी ओली र प्रचन्डहरु सक्षम भएको भए दुई तिहाइको सरकारको यो हबिगत हुन्थ्यो र ?

* तपाईं हामीलाई ओलीका बतासे उखान टुक्का सुनेर बस्नु पर्थ्यो र ?

* प्रचन्डले बारम्बार धम्क्याउँदै बस्ने, बाँच्ने अवस्था बन्थ्यो र ?

* देश यती बिघ्न तन्नाम हुन्थ्यो र ?

यि र यस्ता तिता यथार्थ लाई नियाल्नुस, बिगत सम्झिनुस् हरेक प्रश्नका उत्तर पाउनुहुने छ सहजै । नेपालको असफलता, अन्याय अत्याचार कुशासन र भ्रस्टाचारका पछाडि माथि उल्लेखित तथ्यहरु जोडीएर आउने छन । समग्रमा राजा देखी दल, नेता हुँदै जनता सम्मा हामी सबै दोशी छौं देशको बर्तमान अवस्थाका लागि ।

दल र नेतालाई गाली मात्र गरेर हुँदैन हामी जनता पनि उत्तिकै दोशी छौं । नेतालाई गाली गर्ने तर चुनावमा तिनै नेतालाई भोट हाल्ने हाम्रा हातहरु सिलौटोमा राखेर लोहोरोले थिचे पनि अक्षम्य छन, यो तितो यथार्थ हो ।

देशको राजनीतिका केही पहलुहरु हेर्नुस् न !

दाश ढुङ्गामा ज्यान गुमाएका मदन र आश्रितको नाम मा राजनीति गर्दा गर्दै बिद्या भण्डारी दुई पटक राष्ट्रपती बन्नुभयो, दाशढुङ्गा हत्याकान्ड नै हो, हाम्रो सरकार आए हामीले हत्यारालाई सार्वजनिक गर्छौं, जेल हाल्छौं भन्ने एमाले कती पटक सरकारमा गयो हिसाब राख्नुभएको छ ? हत्याकान्ड नै हो भनेर प्रतिबेदन दिने उछाल्ने केपी ओली मन्त्री हुँदै दुई पटक प्रधानमन्त्री बन्नु भयो कि नाइ ??

आज बिद्याजी राष्ट्रपती, केपी ओली प्रधानमन्त्री, साकार दुई तिहाइको छ । के ले रोक्यो दाश ढुङ्गा हत्याकान्ड सार्वजनिक गर्न हत्यारालाई जेल हाल्न ?? छ वहाँहरुसँग यस प्रश्न को जबाफ ??

हिजो माओवादी हत्या हिँसाको बिरोध गर्ने, हजारौँ एमाले नेता कार्यकर्ताको ज्यान लिने अँगभङ्ग गर्ने तिनै अपराधी लुटेरा माओवादीहरुसँग आज एकता गर्ने एमाले र यसका नेता तथा कार्यकर्ताहरु हो छातीमा हात राखेर उत्तर देउ त के यही हो राजनीति ? यस्तै हुन्छ राजनीति ??

गिरिजा प्रसादले पनि देशका लागि के गरे ? सोँच्नुस् तपाईंलाई सर्बबिदितै छ । उनको निधन पछी काङ्रेसको बागडोर सम्हालेका शेर बहादुर जती नालायक नेपालमा को होला ? देख्नु भएको छैन नतिजा ?? कस्तो काँग्रेस कस्तो बनाए शेर बहादुरले ? आज काङ्रेसको असफलताले मुलुकले ओलीका उखान टुक्का मात्र सुनेर बस्नु पर्ने अवस्था आयो कि नाइ ??

कमल थापा नामका अर्का पत्रु पात्र जो पञ्चायत खाए, बहुदल खाए, राजा खाए, गणतन्त्रमा पनि भ्याए । आफु मन्त्री पाए कमल थापालाई गणतन्त्र, लोकतन्त्र सबै ठीक, धर्म निरप्रेक्षता पनि ठीक । सँघियता त लागु गर्ने नै यिनी हुन । राजतन्त्र बिदाइ गर्दा फड्के किनाराको साक्षी बस्ने यिनी जब मन्त्री पद बाट खुस्किन्छन तब यिनलाई राजा सहितको प्रजातन्त्र, हिन्दू राष्ट्र चाहिन्छ । सँघियताको बिरोध गर्नु पर्छ । यहाँ भन्दा लज्जा सरणम् के हुन्छ भन्नुस् त ?

मधेसी दल र तिनका नेता पनि एकातिर कमल थापा प्रब्रित्तीका छन भने अर्कातिर दक्षिण बाट पुरै निर्देसित छन भन्ने कुरामा अब पनि केही बुझ्न बाँकी छ र ? यिनिहरुलाई ढिलो चाँडो मधेस नेपाल बाट टुक्र्याउनुनै छ । मधेश लाई सके अलग राष्ट्र नसके भारतको अर्को एउटा प्रान्त बनाउन मधेशी नेताहरुको एकमत छ बाहिर जेसुकै देखिए पनि ।

समग्रमा भन्दा न त राजा फर्किन सजिलो छ न त अहिलेको यो लुटतन्त्र बनेको लोकतन्त्र, गणतन्त्र र सँघियता सहितको नेपाल सुध्रिने अवस्था छ । अदालतमा राजनीति, प्रहरी प्रशासन र सेनामा राजनीति, बेलागाम कर्मचारीतन्त्र, भ्रस्टहरुको सरकार, काण्डै काण्डको सरकार । दल र तिनका नेता तथा झोले कार्यकर्ता, जे भए पनि चुप्प बस्ने खोले र नबोले जनता, युवा शक्ती बिदेश पलायन, धरासायी हुँदै गैरहेको अर्थतन्त्र, सिमा नाघ्दै गएको अन्याय, अत्याचार, भ्रस्टाचार, अबसरबादीहरुको लुट, अपराधीहरुलाई छुट यि सब कुरा हेर्दा लाग्छ - नेपालका दुर्दिनहरु अझ धेरै बाँकी छन । हामी जनताले अझ धेरै दु:ख पाउन बाँकी छ ।

अराजक सत्ता पक्षलाई ब्यालेन्स गर्न प्रमुख प्रतिपक्षको हात ठुलो हुन्छ तर यहाँ सत्ता पक्ष भित्र भित्रै र प्रतिपक्ष पनि भित्र भित्रै आ आफ्ना डम्फु बजाउँदै आफ्ना निहित स्वार्थ पुर्ती गर्न तल्लिन छन ।

सधैं नेतालाई मात्र गाली गर्ने, देश बर्बाद भयो भनेर भन्ने तर तिनै भ्रस्ट, नालायक, गन्हाएका नेताहरुलाई एकसय एकाउन्न किलो सम्मका माला खादा भिराएर चाकडी गर्ने, यिनकै पछी लाग्ने, यिनलाई भोट हाल्ने, यिनलाई ताली मार्ने तपाईं हामी जनता सबैभन्दा ठुला अपराधी हौँ कि होइनौँ ?? यो पनि अब बहस गर्नु जरुरी छ । सबैको चेत खुल्नु जरुरी छ ।

हेर्नुस् त हामीले कस्ता कस्तालाई कसरी माला खादा भिराएका छौं, कसरी चाकडी बजाएका छौं अनी मातिन्नन त नेताहरु ?? यि पवित्र फुल र खादाको के दोश ? दोस तपाईं हाम्रै हो जसले यि निर्दोस फुललाई माला बनाएर र खादा नालायकहरुका घाँटीमा भिराइदिन्छौँ । अनी यस्तो पाप गर्ने तपाईं हामी जनताले दु:ख नपाए कसले पाउँछ ? हामीले अझ धेरै दु:ख पाउन र देश बर्बाद भएको हेर्न बाँकी नै छ ।

कांग्रेस जस्तो अति कमजोर, दिशाहिन प्रतिपक्ष र ओली प्रचण्डको जस्तो अति दम्भीत नेकपा सरकार दुबै देशका लागि शुभ होइनन, तर दुबै तिर दिउंसै रतन्धो लागेको छ कोही सत्य देख्दैनन एकाथरी उखान टुक्का मै मस्ता छन ताली मारिरहेका छन भने अर्का थरिलाई शेर बहादुरको पछी लाग्दा फुर्सद नै छैन देश र जनताका बारे सोँच्न ।

एउटा राजा फालेर हजार राजा पालेर बस्न तयार हामी जनता अब कर तिर्न नसकेर घरवार बेचेर कर तिर्नुपर्ने अवस्था तिर जाँदैछौं ।

त्यती मात्र हो र ? धर्म कर्म, नैतिकता, अनुशासन सब कुरा तिलान्जली दिँदै गएका हामी नेपालीहरु आफ्नो भाषा, साहित्य, कला, गीत संगीत, संस्कृती भुलेर नाङ्गा नाच र छाडा संस्कृतिमा रम्न थालेका छौं ।

भेनेजुयेला देशमा एक झोला पैसा लिएर जाने, एक छाक तरकारी ल्याउने दिन आए जस्तै नेपालको पनि मुद्रास्फितीको उतार चढाव आउने अवस्था तर्फ मुलुक अगाडि बढेको छ । उद्योगधन्दा, ब्यापार, उत्पादनको अवस्था कहालीलाग्दो छ । सियो सम्म नबन्ने हाम्रो देशमा नुन देखी सुन सम्म सबै आयातमा निर्भर छौं हामी ।

प्राथमिकता केलाई दिने ? पछी को कुनै कुरा हेर्ने अनुमान गर्ने हामीलाई फुर्सद छैन बरु हामी रेल, पानी जहाज, चुला चुला ग्यास, हावा बाट बिजुली जस्ता कुरामा प्राथमिकता थोपरिरहेका छौं । रेमिट्यान्सले पालिने मुलुक जहाँ हरेक दिन दुई हजार दक्ष युवा बिदेशिन्छन त्यहा सरकार जनशक्ति बेचेर गर्ब गर्छ ।

अख्तियारकै आयुक्त घुसखाने, मन्त्री त्यस्तै, कर्मचारी त्यस्तै, जता पनि लुट नै लुट देखेर होला एउटा गायकले लुट्न सके लुट कान्छा भनेर गीत गाउनुपर्ने दिन आएको । जता हेर्यो लुट नै लुट छ । जता हेर्यो त्यतै प्वाल देखिन्छ तर मस्त राम छन जनता । देश गरीब र मान्छे धनी बन्ने क्रम बढ्दो छ । छाती पिटेर चिच्याउन मन लाग्छ देशको अवस्था देख्दा । तर कसैलाई फिकर छैन । जसलाई फिकर छ तिनको हात मा केही छैन ।

दलहरु, नेताहरु पुरै असफल भएका छन सत्ता पक्ष होउन या बिपक्ष । सदाचारी नेता, कार्यकर्ता गुमनाम छन, बेइमानहरु हाबी छन जता पनि । देख्दा लाग्छ कसरी पो रोकिएला र देश असफल हुन बाट ।

अब जनता फेरी जुरुक्क उठेर यि माथि उल्लेखित कुराहरुको सुधारमा हाम नफाल्नेहो भने देश रहन्छ या रहँदैन भन्न गार्हो छ ।

सारमा भन्नुपर्दा नेकपा, काङ्ग्रेस, रा.प्र.पा, मधेसी, सबै पार्टीहरूको नाम, नेता र अनुहार मात्र फरक छ, चरित्र र काम सबैको एउटै छ - त्यो हो "लुट्न सके लुट" । यो अवस्था देशका लागि अत्यन्त दु:खद र खतराजनक छ । सबैलाई चेतना भया ।

अमेरिका त्याग्ने छोँटे ओलीहरू र पुच्छर मात्र नभएको म ढेँडु !

- रामप्रसाद खनाल

- रामप्रसाद खनाल

सातौँ पटकमा बल्ल तल्ल अमेरिकाको ३ महिने भिजिट भिसा प्राप्त गरेका एक जना साथी अमेरिका आए । भिसाको म्याद हुँदा सम्म अमेरिका बसे । यहाँ आफन्त कोही नभएका उनले साथीभाइहरू सँग भेटे, एक जना नेपाली इमिग्रेसन लयर सँग पनि भेटे । म पनि ग्रीनकार्ड लिन्छु यतै बस्छु त्यसका लागि के के गर्नु पर्छ ? के गरौँ ? सोधे । केही गरे पनि उनको ग्रीनकार्ड को बाटो खुल्ने नदेखे पछि उनी नेपाल फर्के । नेपाल पुग्ना साथ एउटा अन्तर्वार्ता दिँदै उनले भनेछन - म अमेरिका, त्यहाँको सुख सुविधा, ग्रीनकार्ड सब त्यागेर नेपाल फर्किएँ । मलाई नेपाल नै प्यारो छ । अमेरिकी राष्ट्रपति ट्रम्पले बोलाएर ग्रीनकार्ड दिन्छु भने पनि म अमेरिका जान्न अब । त्यो साम्राज्यवादी देशमा को जान्छ । मलाई चाहिएन अमेरिका ।

भएछ के भने अमेरिकाबाट फर्केको तेस्रो दिन उनले फेरी अमेरिकी राजादुताबासमा गएर भिसा अप्प्लाई गरेछन् । सात दिन पछि भिसाको लागि अन्तर्वार्तामा बोलाएछ राजदूतावासले । भिसा कन्सुलरले अन्तर्वार्तामा सोधेछन् - तपाईँ त अमेरिकाबाट फर्केर नेपाल आएको १० दिन पनि भएको छैन फेरी किन र केको लागि अमेरिका जान चाहनुभएको हो ? उनी झसङ्ग भएछन् । उत्तर दिँदा अक्मकिएछन । अनि कन्सुलरले भनेछन - तपाईँ अमेरिकाबाट फर्किनुहुन्छ भन्ने आधार के छ लिएर आउनुस् । पासपोर्टमा ड्याम्म रिजेक्ट छाप हानिदिएछन् । साथी फेरी हिम्मत गरेनन् राजदूतावास जान । अनि अमेरिका र राष्ट्रपति ट्रम्पका बारेमा बेला बेला बरबराउँदै स्टाटस ठोक्छन । अस्ति ईरानले इराक स्थित अमेरिकी आर्मी बेसमा मिसाइल दागेको थाहा पाएपछि साथीले लेखेछन् - अमेरिकी साम्राज्यवादलाई घुँडा टेकाउनै पर्छ, सबै मिलेर अमेरिकालाई हराउनुपर्छ । ईरानले जे गर्‍यो ठिक गर्‍यो । यस प्रकारको स्टाटसको अर्थ के ??

*******

नेपालबाट जापान गएका, जापानमा केही मेलो मेसो नपाए पछि कसैको सहारामा अमेरिकाको भिजिट भिसामा अमेरिका हानिएका, अमेरिका आएर शरणार्थी बनी पाउ भनी निवेदन दिएका एक जना "ठुला समाजसेवी" को १७ वर्ष पछि शरणार्थी स्टाटस एप्रुभ भयो ३ वर्ष अगाडि । एप्रुभ भएको एक वर्ष पछि शरणार्थी स्टाटस अन्तरगत ग्रीनकार्ड हात पारे । अनि ठुलो भोज गरे साथी भाइ डाकेर । ग्रीनकार्ड हात पार्दा उनको शान विश्व युद्ध जिते सरहकै थियो । तिनैले ग्रीनकार्ड पाए पछि इन्डियाको बाटो हुँदै नेपाल जान १७ वर्ष पछि हवाई टिकट लिए पछि हातमा नेपाली पासपोर्ट र टिकट देखाउँदै एयरपोर्ट बाटै फेसबुकमा स्टाटस ठोके - नेपाली पासपोर्ट बाटै नेपाल यात्रा गर्दै छु । यो नेपाली पासपोर्टमा मलाई गर्व छ ।

स्मरण रहोस् अमेरिकामा ग्रीनकार्ड लिँदैमा यहाँको पासपोर्ट पाइँदैन । ग्रीनकार्ड लिएको पाँच वर्ष पछि विभिन्न सर्त पुरा गर्दै अन्तर्वार्ता पास गरेपछि बल्ल अमेरिकन सिटिजनशिप लिन पाइन्छ त्यसपछि बल्ल अमेरिकन पासपोर्ट लिन पाइन्छ । ती समाजसेवीले अर्को ३ वर्ष पछि बल्ल सिटिजनशिप एप्लाई गर्न पाउँछन् । सिटिजनशिप एप्रुभ भयो भने बल्ल अमेरिकन पासपोर्ट एप्लाई गर्ने हो । यस्तो अवस्थामा उनको स्टाटस र नेपाली पासपोर्ट शो को के अर्थ ??

***********

अमेरिकामा कैयौँ यस्ता परिवारजन पनि छन् जो प्रचण्ड र बाबुरामको कथित जन युद्ध ताका बाउ मारिएर, छोरो मारिएर, सम्पत्ति कब्जा गरिएकाले विस्थापित भए पछि काठमाडौँ र काठमाडौँ बाट अमेरिकाको भिसा लगाएर अमेरिका आएका छन् । अमेरिका आए पछि तिनै प्रचण्ड र बाबुरामले गरेको ज्यादती, हत्या, अपहरण, लुटपाट, सम्पत्ति कब्जालाई देखाएर शरणार्थी भए, अमेरिकाको ग्रीनकार्ड लिए । अहिले उनीहरू कतिपय तिनै प्रचण्ड कार्यकारी अध्यक्ष भएको पार्टीका भरौटे भएका छन् । अर्का थरी छन् - शेर बहादुर दाइ बाहेकको संसार देख्दैनन् । अझ अर्का थरी छन् - उनीहरूलाई नेपालको होइन विहारको चिन्ता छ । डोनाल्ड ट्रम्प यस्तो र उस्तो भन्दै बोल्छन् लेख्छन् । उनीहरूलाई आफ्नै बाउ मार्ने, छोरो मार्ने, सम्पत्ति लुट्ने, आफूलाई शरणार्थी बनाउने प्रचण्ड र बाबुरामको होइन डोनाल्ड ट्रम्पको चिन्ता लाग्न थालेको छ । यस्ता मान्छे पनि छन् अमेरिकामा !

***********

एउटी साप्रा र वक्षस्थल देखाएरै र लोग्ने फेरेरै चर्चित भएकी नायिका भिजिट भिसामा अमेरिका आइन । पढाईको अवसरबाट वञ्चित उनले अङ्ग्रेजीमा अमेरिकामा सबै नेपाली "होम लेस" रहेछन् भन्दै नेपाल फर्किन । अनि मिडियाहरूमा अन्तर्वार्ता दिँदै बक्न थालिन - मैले अमेरिका त्यागेर नेपाल फर्किएँ । अमेरिकामा सबै थोक थियो मेरा लागि तै पनि मैले नेपाल नै रोजेँ । मानौँ उनी अमेरिकी राष्ट्रपतिको निम्तोमा अमेरिका आएकी हुन र यहाँ सबै सेटल भए पनि उनलाई नेपालको मायाले तानेर सारा कुरा छोडेर नेपाल फर्किएकी हुन । यस्ता सेलिब्रेटी र यस्ताका कुरा पत्याउने हामी कस्ता !!

*******

एक जना मेरा चिर परिचित मित्र छन् । गफ गर्नमा उनी झापाली ओली काकालाई काँचै खाइदिन्छन् । उनका स्टाटसहरु, लेखाइ, बोलाई सुन्दा लाग्छ उनी नेपालका सबैका गुरु हुन । नेपालका सबैभन्दा ठुला मान्छे हुन । उनले भने - मैले सन १९९५ देखी हरेक वर्ष नटुटाई डिभी भर्छु अमेरिकाको लागि । दुनियाँलाई डिभी पर्छ तर मलाई पर्दै पर्दैन बा किन हो ! विभिन्न समयमा गरी ५ पटक अमेरिकन एम्बेसीमा भिजिट भिसा एप्लाई पनि गरेँ । यी गोरे मुलाहरूले मलाई तँ फर्केर आउंदैनस सरी तँलाई भिसा दिन सकिन्न भन्छन् । लौन अमेरिका आउने बाटो के छ बताइदिनुपर्‍यो, बरु म रिन धन गरेरै पनि खर्च पर्च गर्न तयार छु ।

अनि तिनै मित्रले कहिले काहीँ मेरै लेख, स्टाटसहरुमा ट्वाँट लागेर जङ्ग बहादुर उत्रेपछि कम्मेन्ट लेख्छन् " खनालजी, अर्काको देशमा बसेर, अमेरिका बसेर तपाईँ नेपालका कुरा गर्ने ? हिम्मत छ भने नेपाल आएर राजनीति गर्नुस् ।" एक पटक त उनले विदेशमा बस्ने नेपालीहरू नेपाली होइनन्, नेपालका भए त नेपाल मै बस्थे, यही केही गर्थे भनेर पोस्ट्याउन समेत भ्याएछन् । उनी यती सम्मका बाठा छन् कि हामीहरूका लेख, बिचार, स्टाटसहरुमा सबैले देख्ने गरी माथि उल्लेख गरे झैँ कम्मेन्ट लेख्छन् । गाली गर्छन् । तर भोलि पल्ट मेसेन्जरको इन्बक्समा लेख्छन् - हिजो बेस्सरी दारु खाएको थिएँ । जङ्ग बहादुर उत्रिएको बेला के लेखेँ कुन्नि ! माइन्ड नगर्नु ल ! अब भयो ! यस्ता " नेपाली " लाई के भन्नु !!

***********

अहिले ईरान र अमेरिकाको तनाबले कतै छोएकोछ भने त्यो हाम्रो नेपाल र हामी नेपालीलाई छोएको छ । अमेरिकी राष्ट्रपती ट्रम्पको महभियोगको चर्चा पनि हामी र हाम्रै देशमा बढी छ । बेला न कुबेला भेनेजुयला त हुँदै भैगो ! तर अहँ हामीलाई याद छैन प्रचण्ड र बाबुरामको दश बर्से आतंकको कालो ईतिहास । भुलिसकेका छौं सत्रहजार लाशहरुका कथाहरु । पटक्कै याद छैन चुनाव अघि प्रचण्ड र ओली काकाले गरेका बाचाबन्धन । सम्झना हुने कुरै भएन शेर बहादुर, कमल थापा, उपेन्द्र यादबहरु र अरु धेरैहरुका कहानीहरु ।

यस्तै छ हजुर यहाँको चलन !

के गर्नु तपाईं हामीलाई भएर जलन !!

माथि उल्लेखित नेपाली प्रवृत्तिहरू देख्दा लाग्छ म कैयौँ शताब्दी अघिको त्यही पुर्खा ढेँडु हुँँ जसको पुच्छर मात्र नभएको हो अहिले । यो युग मेरो हुँदै होइन । म बुझ्दिन यो युगलाई । म जान्दिन यो युगलाई अन्माउन । म जस्ता पुच्छर मात्र नभएका ढेँडुहरुको के काम यो युगमा । देखेको बोल्ने, सत्य कुरा बोल्ने, न्यायको पक्ष र अन्यायको विपक्षमा बोल्ने, दुई जिब्रे कुरा नगर्ने म र म जस्ता ढेँडुहरुलाई राम राम भने पनि कसैले काँध थाप्ने कुरै भएन नि ! कि कसो हजुर ?

- जनवरी ९, २०२०, भर्जिनिया अमेरिका

20101023

दुर्घटना वा मृत्‍यु वा आपत्कालिन सहयोग सम्बन्धी सुचना !

No comments:

Post a Comment