मान्छे कसरी बिग्रन्छ , अर्थात कम्युनिस्ट हुन्छ ?

 - सन्तोष चिमरिया  

         हातमा गोबर लिएर एउटा किशोर कम्युनिस्ट आन्दोलनमा होमिन्छ । सुरुमा उसले गोबरले पर्चा टाँस्छ । अनि घरकाम ,खेतकाम, स्कुल सबै त्यागेर गोबर हातमा लिन्छ र क्रान्ति गर्न  निस्किन्छ । पछि, गोबर संक्रमित भएर दिमागसम्मै पुग्छ । अनि सबैलाई शत्रु देख्न थाल्छ । भात खान पुग्ने छिमेकीलाई सामन्ती देख्न थाल्छ । भट्भटे चड्ने चोकको दोकानेलाई दलाल देख्न थाल्छ । आमालाई तीन हजार बर्षदेखी उत्पिडनमा परेकी नारी देख्न थाल्छ, बाउलाई जखमले उत्पिडक देख्न थाल्छ । 

 साला ! गोबर न हो । खेतबारीमा परेको भए मल हुन्थ्यो ,घोगा अलि गतिला लाग्थे । दिमागमा परेपछि किरा पर्छ । अनि संक्रमित गोबरको असरले  संसारका सबै कम्युनिस्ट बिग्रे जस्तै, उ पनि बिग्रन सुरु गर्छ ।  साम्यवाद भन्दा तल र क्रान्ति भन्दा मुन्तिर झरेर सोच्न र सपना देख्नै छाड्छ । अनि गोबरे संक्रमण बढ्दै गएपछि, साम्यवादको उन्मादमा घाँटी रेट्न र पुलपुलेसा उडाउन थाल्छ । अर्थात, मान्छे बिग्रीन्छ र  कम्युनिस्ट हुन्छ । 

        जब सत्ताको हरियो घाँस निकट आउँछ, उसका निम्ति  गोबर गोब्र्याइ रहेको साँडे कम्युनिस्ट, गाई र बाछाबाछी लिएर सत्ताको घाँस चर्न सिंहदरबार छिर्छ । हातमा गोबर लिएको गोब्रे कम्युनिस्ट, अयोग्य छापामारको प्रमाणपत्र छातीमा झुन्ड्याएर, खुट्टो खोच्याउदै क्रान्तिबाट फिर्ता हुन्छ । अनि आफैले आगो लगाएको जिल्ला प्रशासनबाट  पासपोर्ट लिन , आफू जस्तै " अयोग्य गुरिल्लाहरुको "लाईनमा लाग्न सदरमुकाम झर्छ । अनि क्रान्तिको बाँकी कार्यभार अरब र मलेसियामा गएर पूरा गर्छ । 

अनि उताबाट ,एक थान जनयुद्धको शुभकामना पोष्ट्याएर क्रान्तिकारी हुनुको अन्तिम कर्तव्य पनि पूरा गर्छ ।

   हैट ! मान्छेका दुख र रहरहरु पनि अपार छन् ।

GO TO HOME PAGE

 
click on this logo for home page