आमाको नाममा यो बर्षको पहिलो छोँटो गद्य कविता !

आफ्नै पसिना र पाखुराको बल

बुद्धि र विवेकले आर्जेको फल

मलाई त्यत्ति मात्रै भए पुग्छ आमा

कसैको आँसु पिउनु नपरोस्

मेरो कारण कसैको आँसु नझरोस्

खान पुगोस्, दिन पुगोस्

तिमीले सिकाएको सत्यता र सदाचार,

तिमीले पढाएको नैतिकताको पाठ

तिमीले सम्झाएको अनुशासन र संस्कार

तिमीले घोकाएको मानवता र विश्वास

न त कहिल्यै टुट्न दिएँ आमा

न त कहिल्यै छुट्न दिएँ आमा

विश्वाश गर आमा,

पाउने छैन टुट्न र छुट्न भोली पनि

त्यसैले त शिर को टोपी जस्तै

उच्च छ तिम्रो छोराको शिर

झुक्न दिन्न आमा तिम्रो पनि शिर

लिनु पर्दैन आमा कुनै पनि पिर

हो आमा लिनु पर्दैन कुनै पनि पिर !

- रामप्रसाद खनाल, जनवरी १, २०२३ नव वर्षको दिन, भर्जिनिया अमेरिका